HAYAL KIRIKLIĞI

 Ne yaparsan yap, olmuyor işte.

 Ne kadar da kalıplaşmış, bildik bir cümle. Her koşula uyabilen, her başlığın altında yer alabilecek tarzda.

 Hayat kısa. Ya hiçbir şeyi, uğruna ederinden fazla çabalayacak kadar çok istemeyeceksin, ya da gözünü karartıp “ne yaparsan yap, olmuyorlarını” ardında bırakıp, hedefi değiştireceksin.

 Zaten neden bir şeylere bu derece bağlanıp kalıyoruz? Neden hep bir liman arayışı? Huzur mu şimdi böylesi?

 Kafanda yaz, çiz, sonra da oluşturduğun kalıba elinde olanı tıkıştır dur. Oluyor mu, olmuyor tabi. Kalıp genişse boşlukları doldurma arayışı, dar gelirse dışarı taşanları görmezden gelme çabası başlıyor.

 Hayal etmeden nasıl yaşar insan, bilmiyorum. Ben hiç amaçsız, hayalsiz, beklentisiz olmadım. Bu huzursuzluğun sebebi hayal etmiş olmak mı peki?

 Hayal kırıklığı…

 Başa çıkmakta en çok zorlandığım duygu durumu. Çocukluğuma mı dönmeli, genetiğimi mi değiştirmeli, ne yapmalı çözüm için? Derin bir nefes alıp yavaş yavaş vermeli belki de.

Evet evet, işe yarıyormuş gerçekten de. 

 Şimdilik...

 Az beklenti, az takıntı, sıfır kapris, derdin büyüğünden Allah muhafaza zaten… Oh geçti çok şükür J